روشهای آتش نشانی بستگی به نوع آتش دارد. برای مقابله با آتش باید یکی یا بیشتر از عوامل اصلی مثلث آتش یعنی هوا، ماده سوختنی یا حرارت را کنترل کرد. همچنین میتوان سیستمهای خاموشکننده آتش یا اطفاء حریق را به دو گروه دستی و اتوماتیک تقسیم کرد؛ که در نوع اول یعنی دستی، عملیات خاموش کردن آتش به صورت دستی و توسط افراد یا آتش نشانان صورت میپذیرد و در نوع دوم یعنی اطفای حریق اتوماتیک، این عملیات به صورت خودکار و بدون حضور عوامل انسانی صورت میپذیرد.[۵]
شبکه بارنده خودکار اطفاءحریق
شبکه بارنده خودکار اطفاءحریق (به انگلیسی: fire sprinkler system)یک سیستم بسیار کارآمد و قابل اعتماد است و بهطور خلاصه هدف از نصب آن حفاظت از جان انسانها، حفاظت از اموال و حفاظت از سازه و جلوگیری از فروریزی ساختمان است. اسپرینکلر یک وسیله اطفاءکننده خودکار است که با رسیدن حرارت به عنصر حرارتی آن، باز شده و آب را روی منطقه تحت پوشش خود تخلیه میکند.اسپرینکلرها بنابر طراحی سنسور حرارتی خود در دماهای مختلف فعال میشوند. اسپرینکلرها بر اساس نوع پاشش به پایین زن و بالازن و دیواری تقسیمبندی میشوند. انتخاب نوع پاشش بر اساس شرایط معماری، شرایط سامانه لوله کشی، نوع سقف و... صورت میگیرد. روی اسپرینکلرها مشخصات آنها به اختصار درج میشود.
آتشنشانی هوایی
نوشتار اصلی: آتشنشانی هوایی
یک فروند لاکهید پی-۲ نپتون متعلق به FEMA در حال عملیات در اکلاهاما - ژانویه ۲۰۰۶
آتشنشانی هوایی گونهای از عملیات مقابله با آتش است که در آن از مسیر هوا و هواگرد به منظور عملیات اطفاء آتش استفاده میشود. این گونه عملیات بیشتر در آتشسوزیهای جنگلها و مهار آتشسوزیهایی که در مناطقی که از راههای زمینی غیرقابل دسترسی هستند، انجام میشود. در این گونه عملیات از اقسام مختلف هواگرد که توانایی حمل مواد ضر آتش را دارند استفاده میشود ولی هواپیما و بالگرد دو گونه پر کاربرد در این گونه مأموریتها به حساب میآیند.
ایده هواپیماهای آتشنشان نیز به مانند ایده هواپیمای آبنشین به منظور کمک رسانی و اطفاء حریق در مناطقی مطرح شد که به شکلهای گوناگون دسترسی به آنها مشکل است. ایالات متحده آمریکا نخستین پیشگام در این زمینه بود و با بهرهگیری از الگوی بمبهای ناپالم که برای اولین بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته بود، به طراحی و ساخت بمبهای آبی روی آوردند که بر روی محوطه دچار حریق شده پرتاب شود و باعث خاموش شدن آتش شود؛ ولی به دلیل عدم موفقیت این روش، گزینه دیگری مطرح شد که همانا استفاده از مخازن آب است که پس از پر شدن از آب یا مایعات ضد آتش، با استفاده از هواگرد بر روی محل آتشسوزی پاشیده میشود؛ که این روش موفقیت آمیز بوده و تا به امروز به عنوان روشی استاندارد برای اطفاء حریق هوایی به کار میرود.